سرویس سیاست مشرق - «وبلاگ مشرق» خوانشی روزانه در لابه‌لای اخبار و مطالب رسانه‌های کشور است. ما درباره این خوانش البته تحلیل‌ها و پیشینه‌هایی را نیز در اختیار مخاطبان محترم می‌گذاریم. هر روز ۰۷:۳۰ با بسته ویژه خبری-تحلیلی مشرق همراه باشید.

***

«عاملان گرانی» به تازگی تمرکز سیاسی خود را بر روی مسئله حجاب قرار داده‌اند!

«شهاب‌الدین بی‌مقدار»، از نمایندگان اصلاح‌طلب مجلس در مصاحبه با اعتمادآنلاین با اشاره به فریضه امر به معروف و نهی از منکر و قوانین جدید پلیس برای برخورد با ولنگاری در جامعه گفته است:

«در شرایط کنونی یک نفر می‌گوید که اگر باد آمد و روسری خانمی افتاد، این مورد را گزارش کنید. همین مورد یک دردسر است»!

او همچنین می‌گوید: به رغم اینکه وزارت ورزش اعلام می‌کند که تمام امکانات برای حضور زنان در استادیوم‌ها مهیاست، آقایان به زنان و دختران اجازه نمی‌دهند که یک مسابقه تماشا کنند. اینها مواردی است که بر جامعه اثر می‌گذارد.

بی‌مقدار تصریح می‌کند: به منظور بهبود شرایط اجتماعی مملکت باید نظم داشته باشد و همه به تصمیماتی که شورای امنیت و شورای سران می‌گیرند، عمل کنند و به مسائل ریز گیر ندهند. چون مسائل اجتماعی از اقتصادی و سیاسی مهم‌تر است. اگر نظم و همبستگی اجتماعی به هم بریزد، هیچ‌کس نمی‌تواند کنترل کند .[۱]

*موج حملات نمایندگان اصلاح‌طلب علیه فریضه امر به معروف و نهی از منکر و طرح‌های نظام اسلامی برای مقابله با مصادیق منکر، چند روزیست که آغاز شده است.

قبل از این طیبه سیاوشی، دیگر نماینده اصلاح‌طلب مجلس از این گفته بود که ثمره «گشت ارشاد» فقط جیغ و داد بوده است ![۲]

در کنار او، پروانه سلحشوری، دیگر عضو اصلاح‌طلب مجلس هم طی مصاحبه‌ای اینطور اظهار کرده است که مگر می‌شود هرکسی آمر به معروف شود و طرح‌های اینچنینی باعث بد شدن حال مردم می‌شود .[۳]

این اظهارات در حالی است که مسئله فعلی و دغدغه اصلی مردم ایران «گرانی» و فی‌المثل گران شدن هزار تومانی شیر ظرف یک روز! است که تماماً از هنرهای همین آقایان و خانم‌ها و دولت برآمده از حمایت آنهاست.

به سخن دیگر اینکه مردم می‌خواهند دلیل این گرانی‌ها و برنامه‌های رفع آنها را از زبان این افراد بشنوند نه اینکه شنوای علائق سیاسی آنها باشند.

مبحث دیگر نیز دانستن فلسفه حکومت است که می‌گوید یک حاکمیت سیاسی مسئول است که برای ترویج مبانی خویش، ابزارهای اجرایی را به کار گیرد.

اصلی ساده که نشان می‌دهد چرا گشت‌های ارشاد، گزارش شدن بدحجابی، امر به معروف و نهی از منکر و مقولاتی از این قبیل، یکسری بایسته‌های عقلانی هستند که هیچ منطق سلیمی با آنها به مخالفت برنمی‌خیزد.

***

امام با مداحان مخالف بود! توطئه تازه علیه امام راحل و مجالس روضه

فردی به نام «محمد سروش‌محلاتی»، که رسانه‌های اصلاح‌طلب گاهی از وی با عنوان حجت‌الاسلام و گاهی با عنوان آیت‌ا… یاد می‌کنند به تازگی طی اظهاراتی که خبرگزاری دولتی ایرنا آنها را منتشر کرد مدعی شد که امام راحل مداحان را به حضور نمی‌پذیرفته‌اند.

سروش‌محلاتی در این باره گفته است:

«مرحوم آیت‌الله توسلی که در دفتر حضرت امام (ره) بودند می‌فرمودند طی این ده سالی که امام (ره) در رأس بودند گروه‌های مختلف و اصناف مختلفی با امام دیدار کردند. دانشگاهیان، دانشجویان، کارگران و حتی ورزشکاران هم خدمت امام رسیدند، فقط یک گروه وقتی آمدند اجازه بگیرند امام (ره) اجازه نداد و به آقای توسلی گفته بودند این‌ها نیایند و آن گروه، مداحان بودند.»

او می‌افزاید: روز عاشورا مرحوم آقای کوثری از قم می‌آمد و ذکر روضه‌ای می‌کرد. الان گروهی بالا آمده‌اند که ارتباط با دین دارند ولی تفقه در دین ندارند و در جامعه مبسوط‌الید و تأثیرگذار هم هستند. بودجه‌های کلانی برای توسعه کار خودشان می‌گیرند و این‌ها ابزارهایی هستند که در مواقعی که مورد نیاز است استفاده‌هایی از این‌ها صورت بگیرد. در رسانه‌های ما، علمای بزرگ کمترین سهم را دارند و بیشترین سهم مال کسانی است که به جنبه‌های ظاهری دین می‌پردازند. [۴]

*اظهارات عجیب سروش‌محلاتی در حالیست که تصور امام راحل بدون مداح مجالس روضه ایشان، «مرحوم کوثری» تقریباً غیر ممکن است. و یا همینطور حضور مکرر «صادق آهنگران» در برخی برنامه‌های رسمی امام.

از طرفی سند متقنی هم مبنی بر ادعای سروش‌محلاتی وجود ندارد.

نکته جالب‌تر نیز بیاناتی از امام راحل درباره بحث روضه و اهل منبر و حتی دعاهای ایشان برای اهل منبر است که صحبت‌های سروش‌محلاتی را به کلی نقض می‌کند و ما در ادامه به تعدادی از آنها که در صحیفه نور قید شده‌اند، اشاره می‌کنیم:

_ در آن وقت، (دوران رضا میرپنج) یکی از حرفها که هی رایج بود، می‏گفتند: «ملتِ گریه»؛ برای اینکه مجالس روضه را از دستشان بگیرند. اینکه همۀ مجالس روضه را آن وقت تعطیل کردند، آن هم به دست کسی که خودش در مجالس روضه می‏رفت و آن بازیها را در می‏آورد، قضیۀ مجلس روضه بود.

_ الآن بیشتر ما احتیاج داریم به این مجالس. تو گوش شما نخوانند به اینکه این مجلسها [را] بگذاریم حالا و مجالس روضه را؛ خرجهایی که می‏کنیم حالا نکنیم وخرج مثلاً این جنگزده‏‌ها بکنیم؛ نه، مسئله اینطور نیست…همه را باید ما بگیریم.

_ امروز ما به مجالس تعزیه و روضه بیشتر احتیاج داریم از سابق. این اجتماع سرتاسری کشور، این دسته‏‌جات سرتاسری کشور، امروز دیگر یک رنگ سیاسی پیدا کرده است و حق هم همین است.

_ مجالس عزا را با همان شکوهی که پیش‌تر انجام می‏گرفت و بیشتر از او، حفظ کنید و اهل منبر ایّدهم اللّه‏ تعالی کوشش کنند در اینکه مردم را سوق بدهند به مسائل اسلامی و مسائل سیاسی اسلامی. مسائل اجتماعی اسلامی و روضه را دست از آن برندارید که ما با روضه زنده هستیم. [+]

مشاهده می‌شود که امام راحل در این بیانات چه تأکیدات مهمی را بر مجالس روضه، تکالیف اهل منبر و سیاسی بودن مجالس روضه داشته‌اند و حتی برای اهل منبر دعا هم فرموده‌اند.

و اکنون مشخص نیست شخص سروش‌محلاتی و رسانه‌های حامی او با چه هدفی دست به انتشار این صحبت‌های غلط اندر غلط زده‌اند؟

درباره سروش‌محلاتی ذکر این نکته هم ضروریست که او اظهارات دیگری مثل «خیمه‌های امام حسین شده‌اند مراکز فحّاشی» و «ما ایرانی‌ها شاد نیستیم چون فقط امام حسین (ع) را محور قرار داده‌ایم»! نیز دارد .[۵]

اظهاراتی که بخشی از آنها ادامه خط رضاخانی «ملت ایران ملت گریه است» ارزیابی می‌شود...

***

آفرین! به قیمت‌ها نظارت نکن؛ دستخوش آخوندی به روحانی

«عباس آخوندی»، وزیر مستعفی راه و شهرسازی و از فعالان اصلاح‌طلب طی یادداشتی در شماره سه‌شنبه گذشته روزنامه همشهری پیرامون مشکلات اقتصادی نوشته است:

«اینکه بعضی‌ها گمان می‌کنند که بسته به شرایط می‌توان از یک سیستم اقتصادی به سیستم دیگر جابجا شد، بزرگترین اشتباهی است که مرتکب می‌شوند. نتیجه چنین نقل مکانی جز بی‌ثباتی، عدم اطمینان و بی‌ثباتی بازار چیز دیگری نیست. آنان که تصور می‌کنند قواعد اقتصاد بازار (عدم نظارت بر قیمت‌ها) مخصوص شرایط رونق است و در شرایط تنگنا باید به اقتصاد متمرکز (اقتصاد دولتی و ناظر بر قیمت‌ها) پناه برد در تشخیص علتِ شکل‌گیری بحران و یا بروز تنگنا اشتباه کرده‌اند.»

او در ادامه می‌افزاید: به عنوان مثال در بحران مالی ۲۰۰۷ درآمریکا و اروپا هیچ‌کس در اصول نظریه‌های اقتصاد تردید نکرد. و هیچ‌کدام از آن اقتصادها به سمت سوسیالیسم چرخش پیدا نکردند. آن‌چه به وقوع پیوست، تغییر در برنامه‌های عمل و اولویت‌های اجرایی بود. حال آن‌که در ایران به محض رویارویی با هر تنگنایی اولین قربانی اصول اقتصادی هستند. با اولین کسری، ممنوعیت صادرات و یا مداخله گسترده دولت تجویز می‌شود. سپس گفته می‌شود که ما به اصول اقتصاد بازار پایبندیم لیکن، به دلیل شرایطِ فعلی حاکم، چنین تصمیمی اتخاذ می‌شود.

آخوندی تصریح می‌کند: مگر چقدر باید هزینه داد تا این موضوع درک شود که اقتصاد متمرکز شکست خورده است. مگر نگاه دولتی و کنترلی و متمرکز در عرصه اقتصاد، تا به حال در اقتصاد ایران یک بار هم جواب داده است که این دفعه دوم آن باشد؟ … کماکان معتقدم که قوانین اقتصادی پابرجاست و تنها با تغییر اولویت‌ها روبه‌رو هستیم. باز هم کماکان معتقدم که در این زمینه، بهترین رویه و نگاه اقتصادی، اقتصاد آزاد و رقابتی است که در همه جا موفقیت خودش را اثبات کرده است.

این فعال اصلاح‌طلب در ادامه به طرح دولت برای ساخت چند هزار مسکن ارزان‌قیمت نیز معترض شده و آنرا "مداخله" عنوان کرده است .[۶]

*بازار آزادی‌ها یا به عبارت بهتر آدام اسمیتی‌های اقتصاد، کسانی هستند که به نظارت دولت بر قیمت‌ها معتقدند نیستند و دولت آقای روحانی نیز خود را مفتخر به همین نوع نگاه اقتصادی می‌داند!

از همین روست که ما آنچه را که آخوندی گفته است و دولت هم بر آن اصرار دارد را به قضاوت مخاطبان محترم وامی‌گذاریم...

طرفه آنکه همین نحو نگاه به اقتصاد و خودداری از یک حد معقول در نظارت بر قیمت‌ها بود که قیمت مسکن را در دولت فخیمه آقای روحانی و اصلاح‌طلبان تا ۳۰۰ درصد رشد داد، قیمت پراید ۲۰ و چند میلیونی را به ۵۰ میلیون و قیمت گوشت ۵۵ هزار تومانی را به ۱۰۰ هزار تومان رساند، به تماشای گران شدن هزار تومانی شیر در طول ۲۴ ساعت نشست و صراحتاً از این گفت که نظارت بر بازار برای ما آسان نیست ![۷]

و این در حالیست که دولت در یکی از اصلی‌ترین وظایف خود در نظام جمهوری اسلامی ایران اساساً شأنی غیر از نظارت بر بازار و رساندن کالاها با قیمت معقول به مردم را ندارد.

این نکته نیز بدیهیست که این طرز نگاه به دولت و اقتصاد و مردم از جانب مدیرانی که عمده آنها به زیست لاکچری، ویلا نشینی، شیشلیک خوردن و ریش‌های پروفسوری! متّصف‌اند؛ ثمره «تَکرار می‌کنم» و رأی سازی گفتمانی است که همه آن را با نام اصلاحات می‌شناسند.

گفتنیست، برخی محافل تحلیلی از این می‌گویند که تأکید آدام اسمیت بر عدم نظارت بر قیمت‌ها، یک تأکید محدود بوده و هرگز شامل یله سازی بازار نبوده است. آن محافل اینطور استدلال می‌کنند که ولنگاری فعلی در قیمت برخی اقلام و نبود نظارت بر آنها شائبه‌هایی مبنی بر تعمد برای خرابکاری و ایجاد «فتنه اقتصادی» ایجاد کرده است. برخی نمایندگان مجلس نیز به این شائبه‌های خرابکارانه اشاراتی داشته‌اند...

***

1_ https://etemadonline.com/content/313320

2_ mshrgh.ir/967236

3_ mshrgh.ir/967574

4_ plus.irna.ir/news/83355845/

5_ mshrgh.ir/786986

6_ http://newspaper.hamshahri.org/id/60322

7_ mshrgh.ir/956156